CHAPTER  EIGHT

             Matuling lumipas ang mga araw. Nasa ikaapat na taon na si Devon sa high shool. Nabawasan na rin ang mga panahong kasama niya ang kanyang mga prinsipe. Pero hindi si James. Palagi itong may panahon sa kaya. If he have the chance, he always make it a point to come and fench her at school.

             Kung wala itong trabaho palagi itong pumupunta sa kanilang bahay. Ito kasi ang pinakamalapit sa kanyang pamilya dahil na rin siguro nasa malayong lugar ang mga magulang at kapatid nito na piniling sa ibang bansa na lang manirahan at nagababakasyon na lng ditto sa pinas.

             Isang gabi, muling napuno ng kaligayahan ang batang puso ni Devon nang maabutan si James sa kanilang bahay, kausap ng kanyang ama. Kagagaling lang niya kasi sa bahay ng isang kaklase dahil gumawa sila ng group project.

“Hello princess,” anang ni James a kanya na nakangiti pa pero ng mapansin nitong hindi siya nag iisa bigla itong nagseryoso.

Si Sam iyon, ang group leader nila. Nagprisinta na itong ihatid siya dahil gabi na.

“Tay, James, si Sam ho, classmate ko." Pakilala niya sa kasama.

“Magandang gabi ho,” bati ni Sam. 

"Sorry ho kung ginabi po ng uwi si Devz, tinapos na ho kasi namin yung project.”

“Salamat sa paghahatid sa anak ko, halika’t sumabay ka nang maghapunan sa amin." Anang ng ama ni Devz. 

           Heto namang si James matamang nakatingin lang sa kanilang dalawa ni Sam.

Magalang naman na tumanggi si Sam at nagpaalam ng umuwi dahil baka daw hanapin na din ito sa kanila.

           Pumasok na sila ng tatay niya ng mapansing hindi sumunod si James na pumasok. Kaya tinawag niya ito sa labas.

“Why are you just standing there?”

“Hindi ka ba papasok? Come on! Dinner na tayo, lalamig yung food.”

“Who was that?" Tanong nito, nakakunot ang noo.

“Si Sam”

“I know, Is he courting you?”

Siya naman ang napakunot-noo. Umiiral na naman kasi ang pagiging overprotective nito.

“You should have called me. Para ako na lang sumundo sayo dun sa kanila.”

“Malay ko bang nandito ka? And besides I know you’re a busy person, baka maabala lang kita.”

“Ano ka ba? Syempre hindi ka kaabalahan saken, special ka for me kaya wag kang magi sip ng ganyan.”

“Next time, you do that, okay?”

“Okay.” 

          Tugon naman ni Devon. walang kaso sa kanya kung iyon ang gusto nito. Mas ikatutuwa at ikagaganda pa niya yun kung tututusin.

           Sabay na silang pumasok sa loob ng bahay at naghapunan. Pagkatapos maghapunankwentuhan naman sila sa sala, hndi pa rin nauwi si James.

“Siyanga pala, Tay malapit na po JS prom namin.”

“Sabi sa school, pwede raw kami magdala ng date.”

           Husto namang umiinom ng kape ang tatay niya nung sinabi niya ang bagay nay un. Naibuga tuloy nito ang iniinom. Samantalang si James ay napatingin din sa kanya. Natawa na lang ang kanyang nanay sa reaksiyon ng ng mga ito.

“Sam, asked me kung pwede daw ba niya akong maging ka-date sa Prom and partner ko sa sayaw.”

“Kelangan ba talaga yun? Huwag ka na lang kayang pumunta?” sabi ng tatay niya nung mahimasmasan ito.

“Tay! Hindi pwede! Minsan na nga lang mangyayari ang Prom. Di na nga ako nakapunta last year eh dahil nagkasakit ako.”

“Bakit kelangan pa ng patner- patner? Wag ng ganun.” Pangangatwiran ng tatay niya.

“Hay naku! bata ka, baka maligawan ka lang ng patner mo.”

“I could be her partner, Tay.” Singit ni James sa usapan ng mag- ama.

          Devon was shock! Nanlaki ang mga chinita niyang mata sa narinig. Napatingin tuloy siya ng palihim ditto. Di niya lubos maisip na magvovolunteer itong maging date niya sa Prom! Of course she was glad! Really really glad. She had always dreamed of him being her Prom date! Pangarap niyang makasayaw ito. How she wish right now eh pumayag ang tatay niya. She silently wish and crossing her fingers that her wish will be grant.

“Pwede ba ang outsider, anak?” Tanong ng kanyang tatay.

Nais niyang pumalakpak, tumalon talon at magtitili sa tuwa!

“Yes! Dear Lord!" Anang ng isip niya. Her father was considering James’ suggestion.

“Pwede po.” Kiming sagot niya. Kunwari ay sumimangot siya.

“Kaya lang Tay, mas okay kung schoolmate ko ang partner at date ko sa Prom.”

Ayaw niyang mahalata ng mga ito na talagang si James ang gusto niyang makadate sa Prom.

“Hala! Ikaw na ang sumama kay Devon.” walang gatol na sabi ng kanyang tatay.

“Bantayan mong anak ko, James. Baka kung sino sino lang ang pumaligid diyan, mahirap na.”

Pinipigilan ni Devz ang tumalon at humagikgik sa labis na kilig at tuwa sa sinabi ng tatay niya.

“I’ll do that, Tay." Tugon naman ni James saka tumningin sa kanya.

                                                                     *TBC*

CHAPTER SEVEN

 Nang mga sumunod na araw, buwan naging busy sa school si Devz. Sa mga school projects at iba pang pinagkakaabalahan sa pag aaral. Maging sina

James dahil sa nalalapit ding pagtatapos ng mga ito. Sinusundo pa rin siya ng mga ito pero madalang na lang, ang kanyang tatay ang sumsusundo

kadalasan sa kanya.

Dumating din ang araw na kanyang pinakahihintay. It was her fifteenth birthday. Everyone is present to celebrate with her. Naghanda ng maliit na

salo ang kanyang mga magulang para sa kanyang mga bisita.

Imbitado ang mga kaklase at bagong kaibigan niya at syempre pa hindi mawawala ang kanyang mga prinsipe. Nakita nya ang mga itong masayang

nag uumpukan sa kanilang veranda kasama ang kanyang itay. Hindi nya nakita si James na dumating kanina dahil abala siya sa pag aasikasao sa

kanyang mga bisita. Nabigay na din ng kanyang tatlong prinsipe ang mga regalo ng mga ito. Bret gave her a teddy bear, Aj gave her a cute diary and

Enrique gave her a guitar. Si james na lang ang hindi pa.

Pagkakita nito sa kanya agad itong lumapit.

“Happy birthday princess.” Sabay ginulo sa kanyang buhok.

“Bat ngayon ka lang?” kunwaring nagtatampong turan niya dito.

“And where’s my gift?” Nanghahaba ang ngusong sabi nya dito

“Kelangan pa ban gift?” Nakalimutan ko kasi eh, nangingiting turan nito

“Hmp! Bahala ka na diyan.”

“Masaya na ako kahit presensiya mo lang ang nandito magandang regalo nay un saken,.” anang sa isip nya sabay punta siya sa likod ng kanilang

bahay. Dahil nakauwi na din ang kanyang mga bisita at ang mga ito na lang ang naiwan.

Madalas na sa likod ng bahaya siya tumambay dahil may mini garden sa likod nito. Kumuha siya ng kumot at nilapag ito doon at nahiga.

“Bat dito ka naglalagi?” Anang ni James

“Sumunod ka pala, wala naman gusto ko kasi dito lalo pag gabi, sarap pagmasdan ng kalangitan lalo nang mga bituin sa langit.”

“Come! Join me.” Sabay pagpag sa kanyang tabi. Sumunod naman itong nahiga.

Sabay tingin din sa kalangitan dahil gabi na natapos ang kanyang party.

“Oo nga, bat ngayon mo lang ako inaya dito?” Turan nitong napatingin sa kanya.

Napangiti na lang siya dito.

“Wala ka talagang gift sa akin?”

“Wala nga kasi nagmamadali akong pumunta dito.” Nangingiting turan nito.

“Hmp! Madaya ka! Nahuli ka na nga wala ka pang gift.” Naghihinampong turan ni Devon kay James.

“Hey! I was just kidding.” Tugon nito.

May hinugot ito sa bulsa nito. Isang maliit na kahon. Nang buksan nito ang maliit na kahon at isinuot ang nilalaman nito sa kanyang leeg.

Nagulat si Devon sa malamig na bagay na dumampi sa kanyang leeg. Dahil sa nakatalikod siya rito kaya hindi niya napansin si James na nilagay iyon.

“For you, my princess.”  Anang ni James. Nang kapain ni Devon kung ano yun. Isang kwintas na may panabit na may disenyong mukhang fairy.

“Did you like it, princess?

Tumango siya. “Pero it’s too expensive. Gusto ko sana simple na lang binigay mo.”

He laughed. “Can’t accept that.”

“Why, because you are rich and you can buy expensive gift, ganun ba?”

“No, my princess. When I saw it, I thought of you when I bought that. You are my princess and a princess needs a fairy right?”

“You are special to me, kaya special din ang regalo ko sa’yo.”

Pinagtaasan lang niya ito ng kilay? “Di ba naman bola yan?”

“You are my princess.” At ngumiti ito sa kanya. Lumapit ito. He kissed her on the cheek.

Saka ito nagpaalam ng uuwi dahil malayo pa ang biyahe nito.

 “I have to go princess, “I wish you were happy.”

Siya naman ay naiwang nakatulala. Nang magpaalam ito ay tanging tungo lang ang naisagot niya ditto. Ni hindi siya nakapag- tahnk you man lang

dito.

Di pa rin siya makaget over sa halik nito sa kanya. It was her first to be kissed by a man at si James pa. Maybe it was a gesture. Maybe because it was

her birthday and maybe she was entitled to a kiss, just like the other celebrants were. But James never kissed her before. He was always smiling at

her, patting her head and pinching her cheeks- but never kissed her.

Hindi pa rin siya makapaniwala na hinalikan siya nito. Hinawakan pa niya ang kanyang namumulang pisngi at sinalat ang bahagi ng hinalikan nito. She

gazed up in the sky with a smile on her face.

It was the happiest moment of her life and the happiest birthday she had.

               

Chapter Six

Seven years ago.

       Katatapos lang ng kanilang klase. Palabas na siya ng kanilang classroom ng may narinig siyang nagsalita sa mga nakatambay sa labas ng kanilang silid aralan.

                “Hmp.! Ayan na naman siya, pansinin nyo mamaya iba na namang lalaki ang susundo diyan.”

“Ang landi kung kani- kanino siya sumasama.” Anang ng isa sa mga babae.

Palibhasa isa siyang transferee galing sa ibang paaralan. Ng lumipat kasi sila sa kanilang bagong tahanan ay napilitan na din siyang lumipat ng ibang paaralan na mas malapit sa kanilang tinutuluyan. Wala tuloy siyang kaibigan kundi sina Bret, AJ, Enrique at James lang.

Pilit iniignora ni Devon ang mga narinig. They even call her a bitch, slut at kung ano pang masasamang pwedeng itawag sa kanya ng mga ito. Nasanay na din siya. Pero minsan tulad ngayon ay di nya maiwasang malungkot. Na porke daw third highschool pa lang siya eh sumasama na siya sa mga college boys na ang tinutukoy ay sina James. Limang taon kasi ang agwat ng kanilang mga edad. Sinusundo siya ng mga ito sa kanyang paaralan dahil naipangako nila sa kanyang tatay na kung sino man ang bakante sa kanilang apat ay siyang susundo sa kanya. Prinsesa ang turing ng mga ito sa kanya kaya ganun na lang kung siya ay tratuhin.

“If I know inggit lang sila sa akin.”

“Hindi ko obligasyon na ipaliwanag ang sarili ko sa kanila.”

 “Wala siyang inaargabyado sa mga ito at wala din siyang inaapakang tao.” Turan niya sa kanyang sarili.

Eksaktong malapit na siya sa gate ng kanilang paaralang ng papasok naman ang kanayang mga prinsipe. Napansin ng mga ito ang kanyang pananamlay.

“Oh, bakit ganyang yang mukha mo?”

“ May umaway ba sa’yo?” Anang ni AJ.

“Tara sugurin natin.” Anang naman ni Enrique. Nakiayon din si Bret sa mga ito samanatalang si James ay pinagmamasdan lamang siya.

Napansin nito na may mga babaeng nagbubulungan at nakatingin sa kanila.  

“Sila ba ang dahilan ng pagiging matamlay mo?” Turan nito habang sila ay nasa daan palabas ng paaralan. Hindi kaagad tumugon si Devon sa tanong nay un ni James at napabungtong- hininga.

“Hayaan mo na lang James.”

 “Naiinggit lang sila sa akin kasi ang guguwapo ng mga sundo ko.” Tugon ni Devon. sabay tawa at nagkunwaring hindi apektado.

“Minsan may isang estadyanteng lalaki na lumapit sa akin at tinatanong kung boyfriend mo daw ba ako?”

“ Kasi daw concern siya sa akin dahil kung kani-kanino ka daw sumasama. Hahayaan mo na lang ba na ganun ang tringin nila sa’yo?”

Mababanaag sa mga ito ang pagmamalasakit sa kanya.

“We should do something about it Devon.

“Hindi kami papayag nag anon ang trato nila sa’yo.”

“ You are our princess you know.” Anang ni Bret na sinang ayunan din ng tatlo.

“Hay naku! uwi na nga tayo. Ay hindi pala i-titreat nyo pa ako total Friday ngayon. Gusto ko sa McDo ha! “

Sumang – ayon na lang ang mga ito sa kanya tanda ng pagsuko. Dahil sa siya ang prinsesa ng mga ito sunod lahat ang kanyang mga luho. Parang kasing bunsong kapatid ang turing ng mga ito sa kanya.

Lunes ng hapon pag uwi mula sa pinapasukan hinihintay kung sino sa apat ang susundo sa kanya. Habang daan sumabay ang mga kaklase niyang babae sa kanya.

“Uy! Devz sabay ka naman sa amin magmeryenda.” Anang ng isa sa kanya.

“Ako? Inaaya niyo ako?” di makapaniwalang sambit ni Devon.

“Uhmm, oo, Siya nga pala pasensya ka na sa amin ha.”

“ Akala kasi namin malandi ka. Hindi pala. Pasensya na talaga ha.”

“ Kaya inaaya ka naming ngayon para naman makabawi kami sa’yo. Nahihiya kami sa’yo”

“Oo nga,” anang naman ng iba.

“Gusto ko rin sana kaso may sundo ako. Pwede bang bukas na lang?”

“Sure! Basta ha sama ka bukas sa amin.”

“ Ayan na pala sundo mo.” Anang ng mga ito. Eksakto namang natanaw na niya si James na naghihintay sa kanya.

“Sige mauna na muna ako sa inyo. “

“Bukas Devon ha.” Sabay kaway sa kanya ng mga ito papuntang canteen.

Naguguluhan pa rin siya kung bakit biglang nagbago ang tingin sa kanya ng kanyang mga kaklase. Nang magsalita si James.

“What took you so long?”

“Nandito na ako kanina pa naghihintay sa’yo”

“Late kasi nagdismiss ang teacher naming dahil nagbigay siya ng assignment.”

“ And guess what! Kinausap na ako ng mga kaklase ko. Pero nagtataka ako bakit biglaan naman ata.”

Habang si James ay nakangiti sa kanya. Nagduda tuloy siya dito.

“Ba’t ganyan yang ngiti mo?” Anang ni Devon.

“Kinausap ko sila ng makasalubong ko kanina.”

“ Sinabi ko rin na hindi ka katulad ng iniiisip nila.” Masayang sabi nito.

“Ano! Why did you do that for?” Bulalas ni Devon.

“Ayoko kasi na hinuhusgahan ka nila at ayokong nakikita ang mukha ng prinsesa naming na laging matamlay sa tuwing pagmamasdan kita habang naghihintay sa’yo dito.”

“Aww, thank you James.” Maluha luhang turan niya dito.

“Oh! Hindi ko sinabing gusto kong makitang umiiyak ka.”

“ Spare those tears. I don’t wanna see you crying, my princess.”

Ngiti lang ang itinugon ni Devon dito. Napakacaring talaga nito sa kanya. Naalala niya sa tuwing dumadalaw ito sa kanilang bahay at nakikita siya nitong nahihirapan sa kanyang mga assignments ay nagtitiyaga itong turuan siya. Kaya naman sa apat ay dito siya pinakamalapit.

“Smile ka na! Sige ka kung di ka pa mag- smile diyan di kita ititreat.” Sabi nito.

“Kung matitiis mo ako?” Naglalambing na tugon naman niya.

“Pasalamat ka special ka sa akin. At hindi kita matiis.” Sabay kindat sa kanya nito nakapagpatunaw ng kanyang puso.

“Sige na nga!” Sabay ngiti. “

Oh! Hayan ha! Nag- smile na ako.”

“ Again James thank you.”

“You’re welcome, my princess.”